Pomocnik WCAG 2.1 - Windows Edition

Przedstawiamy aplikację Pomocnik WCAG 2.1, zastępującą naszą znaną aplikację Pomocnik WCAG 2.0. Nowa aplikacja została napisana zupełnie od nowa, znacząco rozbudowana i wyposażona w nowe funkcje. Zapewnia najszerszy na rynku zakres analizy dostosowania strony WWW do standardu WCAG 2.1 (do poziomu AAA). Nowy, rozbudowany silnik i zaawansowane algorytmy, które zastosowaliśmy, spowodowały, że tym razem zdecydowaliśmy się nie wydawać wersji mobilnej, a wyłącznie wersję desktopową – Pomocnik WCAG 2.1 jest aplikacją desktopową przeznaczoną dla systemu Windows 10. Pobierzecie ją bezpłatnie ze sklepu Microsoft Store.

Aplikacja Pomocnik WCAG 2.1 to praktyczne narzędzie ułatwiające prowadzenie i kontrolę audytu stron WWW, aplikacji wyprowadzających kod wynikowy zgodny z technologią HTML publikowanych w przestrzeni WWW i systemów teleinformatycznych wyprowadzających kod wynikowy zgodny z technologią HTML dostępnych w Internecie, pod kątem dostępności dla osób niepełnosprawnych zgodnie z wytycznymi zawartymi w instrukcji WCAG 2.1. Aplikacja zapewnia ponad 180 zautomatyzowanych testów i analiz pod kątem zgodności strony WWW ze specyfikacją WCAG 2.1.

Aplikacja jest przeznaczona do analizy stron WWW i aplikacji internetowych opublikowanych w języku polskim (PL).

Z racji swojego charakteru, aplikacja Pomocnik WCAG 2.1 jest kierowana przede wszystkim do webmasterów i osób odpowiedzialnych w jednostkach administracyjnych i publicznych za wdrożenie „Ustawy o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych” z dnia 4 kwietnia 2019 r., w szczególności w zakresie dostosowania stron WWW, aplikacji i systemów informatycznych do specyfikacji WCAG 2.1.

Dla przypomnienia – Pomocnik WCAG 2.0 to aplikacja mobilna wydana przez nas 4 lata temu, która pomagała dostosować strony WWW do standardu WCAG 2.0. Wielu z Was nadal chętnie z niej korzysta, bardziej z braku alternatywy, jak z faktycznej obecnie przydatności tego kodu. Czas płynie do przodu, standardy się zmieniają. „Rozporządzenie Rady Ministrów z 12 kwietnia 2012 r. w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności” zostało zastąpione „Ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych”, a specyfikację WCAG 2.0, zastąpiła jej nowsza wersja WCAG 2.1. Nie znaczy to, że Pomocnik WCAG 2.0 przestał być całkowicie użyteczny, gdyz specyfikacja WCAG 2.1 nie różni się znacząco od WCAG 2.0. W starej aplikacji brakuje jednak nowych testów i analiz dostosowanych do nowych wytycznych wprowadzanych nowszą wersją specyfikacji. Stąd nowa, rozbudowana wersja dostosowana do WCAG 2.1 i „Ustawy o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych”.

Należy przy tym pamiętać, co zawsze podkreślaliśmy i będziemy podkreślać, że wskazania jakiejkolwiek aplikacji, również naszej Pomocnik WCAG 2.1 w żadnym wypadku nie mogą być traktowane jako ekwiwalent przeprowadzenia audytu dostępności strony WWW, czy aplikacji mobilnej lub internetowej, wymaganego „Ustawą o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych”. Wskazania aplikacji należy traktować jedynie orientacyjnie, jako pomoc przy planowaniu obszarów audytu, mając jednocześnie na uwadze, że audyt dostępności strony WWW lub aplikacji mobilnej obowiązkowo wymaga współpracy z osobami niepełnoprawnymi podczas jego przeprowadzania.

 

 

Prywatność 2.0

Omawiając wersje beta nowych systemów operacyjnych Android i iOS wspominaliśmy, że szykują się znaczne zmiany w zakresie ochrony prywatności użytkowników zarówno w Google Play, jak i w App Store. To, co kilka miesięcy temu nie było do końca jeszcze wiadome, teraz jest już pewne. Zmiany dotyczą zarówno Google Play, jak i App Store, zatem jeśli macie aplikacje na którejś z tych platform zdecydowanie warto się im przyjrzeć bliżej. Pozwoli to uniknąć nieprzyjemnej niespodzianki w postaci wyrzucenia aplikacji ze sklepu. Zmiany w iOS nie wymagają aktualizacji kodu aplikacji, w Androidzie w niewielkim stopniu. Na obu platformach wymagają jednak zainteresowania się tym, co dzieje się na waszym koncie.

Zacznijmy od App Store, gdyż tu zmiany są mniej restrykcyjne dla właściciela aplikacji. Jeśli nie planujecie nic robić ze swoją aplikacją, to nie musicie czytać dalej – zmiany nie dotyczą dotychczas wydanego kodu. Jeśli jednak planujecie nową aplikację lub publikację aktualizacji dla istniejącej aplikacji koniecznie zajrzyjcie do nowej sekcji „Prywatność” widocznej na karcie aplikacji w App Store. Znajdziecie tam rozbudowany formularz dotyczący prywatności i sposobu wykorzystywania danych przez waszą aplikację, który trzeba wypełnić przed przesłaniem aplikacji lub aktualizacji do recenzji. Formularz jest szczegółowy, jego wypełnianie irytujące, jednak jeśli przez to nie przebrniecie, aplikacja nie zostanie opublikowana. W samym kodzie aplikacji nowe opcje prywatności App Store nie implikują zmian – po stronie iOS wszystko pozostaje bez zmian.

W Google Play jest dużo bardziej restrykcyjnie. Zmiany są znaczące i implikują aktualizację kodu aplikacji. Jeśli wasza aplikacja korzysta z jednego z uprawnień newralgicznych: telefon, SMS, czujniki zdrowia, lokalizacja w tle, do 17 stycznia 2021 macie czas, aby wprowadzić w niej odpowiednie zmiany, opublikować aktualizację i wypełnić stosowny formularz uprawnień w sklepie Google Play. Każda aplikacja korzystająca, z któregoś z tych uprawnień będzie ręcznie zatwierdzana przez Google. Oprócz odpowiednich zapisów w Polityce Prywatności, w samej aplikacji musi znaleźć się informacja, że aplikacja korzysta z uprawnienia newralgicznego i wyjaśnienie po co to robi. Nie wystarczy uzyskanie zgody użytkownika na wykorzystanie uprawnień. W samej aplikacji też musi znaleźć się stosowna informacja. I to nie gdzieś w menu, wyskakującym oknie itp. – informacja ma być wyeksponowana w miejscu łatwo widocznym podczas normalnego użycia aplikacji. Po takim zaktualizowaniu kodu aplikacji, należy przesłać pakiet update do Google Play, wypełnić formularz uprawnień (w wymaganiach m.in. załączenie filmu pokazującego wykorzystanie uprawnienia newralgicznego – sic!) i czekać na decyzję Google. Pomimo spełnienia wszystkich wymagań nie ma żadnej gwarancji, że Google aplikację wam zatwierdzi, a drogi odwoławczej, jak zwykle w wypadku tej firmy, nie ma. Abstrahując od powodów, dla których Google zdecydowało się na tak restrykcyjny model, warto o tych zmianach pamiętać również planując przyszłe aplikacje na Androida, jeśli mają być dystrybuowane za pomocą Google Play – jeśli macie w planach wykorzystanie któregoś z uprawnień newralgicznych, nie ma pewności, że program zostanie opublikowany nawet pomimo spełnienia wszystkich formalnych wymogów – po 17 stycznia 2021 będzie to zależało wyłącznie od kaprysu Google. Warto zatem kilkukrotnie przemyśleć, czy wasza aplikacja na Androida na pewno będzie potrzebować np. funkcji SMS lub lokalizacji w tle.

 

Terminy Leczenia NFZ - Windows Edition

Wszyscy znacie (a przynajmniej chcielibyśmy, aby tak było :)) naszą apkę mobilną wykorzystującą API Terminy Leczenia oferowane przez NFZ. W skrócie: oferowane przez NFZ API (Advanced Programming Interface) Terminy Leczenia – i co za tym idzie aplikacja „Terminy leczenia NFZ” – ma bezpośredni dostęp do bazy kolejkowej NFZ i pozwala wyszukiwać wolne miejsca i terminy do lekarzy, w szpitalach oraz na różne procedury medyczne w całym kraju bezpośrednio w bazie Narodowego Funduszu Zdrowia.

Narzekacie na tą aplikację niemiłosiernie – zwłaszcza na aktualność danych i dziwaczne nazwy procedur medycznych, często nie kojarzące się z tym co wszyscy znamy jako „wizyta u lekarza”. Narzekajcie do woli – „weźmiemy na klatę”, bo i tak nie mamy żadnego wpływu, ani na aktualność danych, ani na nazewnictwo stosowane przez NFZ (przyznajmy – bywa… kreatywne 🙂 ). Aplikacja służy do bezpośredniego szukania w bazie NFZ – nie stosuje własnych nazw, terminologii itp. – wszystko co w niej widzicie pochodzi bezpośrednio z NFZ. Jak zadzwonicie do Pani na infolinii NFZ, która telefonicznie udziela porad dotyczących terminów leczenia, a Pani „podłubie” w swoim komputerze, to poda Wam te same dane, które widzicie w aplikacji „Terminy Leczenia NFZ” – system NFZ i aplikacja korzystają bowiem z tego samego źródła danych – bazy kolejkowej NFZ.

Narzekacie na aplikację mobilną, a jednocześnie narzekacie, że nie ma wersji desktopowej na Windows, bo na małym ekranie przeszukiwanie danych nie jest zbyt wygodne. Narzekacie – macie 🙂 Znacząco rozbudowana wersja desktopowa dla Windows już na Was czeka. Wymagany Windows 10 i dostęp do Internetu. Aplikację możecie pobrać bezpłatnie ze sklepu Microsoft Store – link na końcu wpisu. Teraz macie więcej powodów do narzekania 🙂 Miłego 🙂

 

 

Tizen - co to takiego

Każdy pasjonat technologii zna nazwę Tizen. Przebija się też ona coraz częściej do ogólnej świadomości, o czym świadczą m.in. pytania, które od was dostajemy. Czym zatem jest Tizen?

Tizen to nazwa opartego o Linuksa systemu operacyjnego o otwartym kodzie źródłowym. Tizen wyrósł z innego systemu operacyjnego o nazwie Bada, opracowanego przez firmę Samsung, który w pierwotnym założeniu miał uniezależnić firmę od Androida Google. Android okazał się jednak nie do pokonania w telefonach. Problem stanowił brak aplikacji na nowy system Samsunga, przez co klienci woleli świetnie oprogramowanego w miliony apek Androida. Pomysł zatem upadł, ale sam system pozostał. System lekki, stabilny i wydajny. Samsung postanowił zatem wykorzystać go w swoich zegarkach i telewizorach. Jednocześnie chcąc zwiększyć jego popularność, zmienił nazwę na Tizen, uwolnił kod źródłowy, tak aby każdy mógł z systemu korzystać według uznania i powołał fundację Tizen Foundation rozwijającą nowe wersje systemu.

Zegarki Samsunga oparte o Tizena zdobyły dużą popularność ze względu na umiarkowaną cenę (brak opłat licencyjnych dla Google) i długi czas pracy na baterii (zaleta lekkości systemu). Smart TV wyposażone w ten system, w przeciwieństwie do telewizorów opartych o Android TV, nie sprawiają wrażenia ospałości interfejsu – to także dodało im popularności. W efekcie Tizen stał się jedną z najpopularniejszych platform dla smart zegarków i smart TV – zyskując na popularności, zyskał programistów piszących aplikacje, zyskując aplikacje zyskuje coraz więcej użytkowników. I tak koło się zamyka.
Obecnie na rynku smartwachy sytuacja w popularności systemów operacyjnych wygląda następująco: 1. watchOS (Apple Watch), 2. Tizen (zegarki Samsunga), 3. WearOS (Android dla zegarków). Dla smart TV sytuacja jest odwrotna: 1. Tizen (TV Samsunga i kilku innych producentów), Android TV (m.in. Sony i LG), systemy własne producentów.

Dziś Tizen to zatem jeden z najpopularniejszych systemów operacyjnych na rynku – stąd jego nazwa coraz częściej trafiająca do ogólnego użycia. Obecnie planując produkcję aplikacji na smartwatche i jak największe pokrycie rynku obowiązkowo trzeba wziąć pod uwagę watchOS (Apple Watch) – 40% rynku – i właśnie Tizena (zegarki Samsunga) – 25-30% rynku. Zegarki z WearOS (Android dla zegarków) przy ograniczonym budżecie można po prostu pominąć – stanowią zaledwie ok. 5% rynku. Poza grupą Fossil nie ma wielu producentów zegarków WearOS. W przypadku Smart TV na pierwszym miejscu jest Tizen – 50% rynku, na drugim Android TV – 25-30% rynku, reszta to rozwiązania własne producentów. Planując aplikację na TV nie można zatem pominąć obydwu systemów, jednak pierwszym wyborem pozostaje Tizen.

 

watchOs 7 - nie zmienia nic

Marketing Apple zawsze stosuje górnolotne określenia w stylu „Redefiniowane”, „Odkryte na nowo”, czy „Zmienia wszystko”. Po zapoznaniu się z pierwszymi wersjami beta nowego systemu dla zegarka Apple Watch – watchOS 7 – uprzejmie podpowiadamy stosowne hasło: „Nie zmienia absolutnie nic”. Jeśli jesteście posiadaczami aplikacji na Apple Watch i owa aplikacja pracuje poprawnie na watchOS 6, nową wersję systemu watchOS 7 – przynajmniej na etapie obecnej wersji beta – możecie spokojnie zignorować. Oczywiście zmiany w samym systemie są – nowe tarcze zegarka, nowa aplikacja do śledzenia snu, nowe drobne funkcje zorientowane na użytkownika itd. jednak w kwestiach, pod którymi my rozpatrujemy nowe wersje oprogramowania systemowego – ewentualnych wymaganych korekt w aplikacjach i potrzeby ich aktualizacji – jakichkolwiek zmian nie widać. Ten update systemu watchOS jest przeznaczony przede wszystkim dla użytkowników końcowych, dla deweloperów wnosi niewiele, a dla właścicieli aplikacji nic.

Należy jednak pamiętać, że Apple na koniec roku zapowiedziało zmiany w App Store dotyczące prywatności użytkowników i wykorzystywania danych przez aplikacje. Najprawdopodobniej w związku z tym nie będą wymagane zmiany w kodzie aplikacji – całość będzie polegała na konieczności wypełniania dodatkowego formularza w samym sklepie dotyczącego prywatności i wykorzystania danych. Zmiana jest zapowiadana na grudzień tego roku, zatem warto śledzić kolejne informacje ogłaszane przez Apple.

 

iOS 14, czyli widżety na nowo

Jesienią, jak co roku będzie dostępna nowa wersja systemu iOS dla iPhone i iPadów. Tym razem w wersji 14. Pojawiły się już pierwsze deweloperskie wersje beta zatem sprawdzamy co nowego. Jak zawsze w naszych wczesnych testach skoncentrujemy się na ewentualnych zmianach wymagających aktualizacji aplikacji opublikowanych w App Store, abyście wiedzieli, czy trzeba przygotować się na ewentualne zmiany, czy też śmiało możecie odłożyć update o rok.
Celem wyjaśnienia – wiemy, że system iOS instalowany na iPadach formalnie nazywa się iPadOS, jednak jakkolwiek dział marketingu Apple stawałby na głowie usiłując przekonać wszystkich, że jest to odrębny system operacyjny, to w rzeczywistości wcale tak nie jest. iPadOS to po prostu iOS z drobnymi zmianami interfejsu dla większych ekranów.

Na pierwszy rzut oka – po przejściu na springboard (pulpit) urządzenia – iOS 14 nie różni się niczym od iOS 13. Wystarczy jednak wykonać gest przeciągnięcia ekranu w lewo lub prawo, aby zobaczyć, że zmiany wprowadzono. Nie są
to jednak zmiany rewolucyjne, które spowodują, że aplikacje działające na iOS 13 będą wymagały aktualizacji. Nie zauważyliśmy niekompatybilności na poziomie kodu, tak więc jeśli nie planujecie udostępniać waszym użytkownikom nowych funkcjonalności wprowadzanych wraz z iOS 14, nie musicie planować aktualizacji. Nowości o których wspominamy, to nowe funkcje widoczne właśnie po wykonaniu gestu przeciągnięcia ekranu ze springboadru w prawo lub lewo – nowe widżety i tzw. App Gallery.

App Gallery nie wymaga żadnej ingerencji w kod aplikacji i jest w pełni obsługiwane na poziomie systemu operacyjnego. Użytkownik może nie odinstalowywać aplikacji, a przenieść ją do dedykowanych katalogów pogrupowanych tematycznie dostępnych po wykonaniu gestu przeciągnięcia w lewo ze springboardu – ikona aplikacji jest wówczas usuwana z pulpitu i umieszczana w App Gallery w katalogu pasującym do kategorii danego programu typu „narzędzia”, „Gry” itp. Tą nowość można śmiało określić jako zmianę kosmetyczną.

Ciekawsze rzeczy dzieją się po wykonaniu gestu przeciągnięcia w prawo ze springboardu lub przytrzymaniu punktowo palca na pulpicie – nowe widżety. iOS 14 wprowadza nowe widżety na wzór tych znanych z Androida. Można je dowolnie umieszczać w galerii widżetów, ale także – co w iOS jest nowością – rozmieszczać pomiędzy ikonami na pulpicie. Warto zwrócić uwagę, że widżety starszego typu z iOS 13 nie są kompatybilne z nowymi. Jeśli wasza aplikacja jest wyposażona w widżet starszego typu, nie będzie on działał jak nowe widżety. Starsze widżety nadal działają, jednak można je umieszczać tylko w wybranym miejscu – w galerii widżetów i zawsze na samym dole listy w odrębnej sekcji pod nowymi widżetami. Jeśli zatem chcecie zaoferować swoim użytkownikom nowy widżet iOS 14 niezbędna będzie aktualizacja aplikacji. Nowe widżety mają trzy rozmiary – mały, średni i duży – i przynajmniej w wersji beta dość znacząco ograniczoną funkcjonalność w porównaniu do widżetów starszego typu. Na przykład nie można z ich poziomu wykonywać określonej akcji w samej aplikacji – służą raczej jako duża ikona, która może być aktualizowana z kodu aplikacji.

Przyglądając się nowemu iOS warto także zwrócić uwagę na zmiany zapowiedziane przez Apple w samym App Store na koniec roku. Podobnie jak w Google Play mają być to zmiany dotyczące prywatności użytkowników i wykorzystywania danych przez aplikacje. W przeciwieństwie do Google najprawdopodobniej nie będą wymagane zmiany w samym kodzie aplikacji, jednak w App Store ma pojawić się nowa sekcja dotycząca prywatności – rozbudowany formularz dotyczący ochrony prywatności i wykorzystania danych, który każdy właściciel aplikacji będzie musiał wypełnić chcąc opublikować aktualizację programu lub wydać nową aplikację.

 

Android 11 beta - co nowego

Nowy rok, nowy Android – tym razem o numerze 11 i oznaczeniu kodowym R. Jak zawsze przyglądamy się wersji beta, aby sprawdzić na co należy być przygotowanym i czy w ogóle trzeba coś robić, jeśli ma się aplikacje na Androida opublikowane na platformie Google Play. Ostateczna publiczna wersja systemu będzie dostępna jesienią i wówczas ewentualne zmiany zostaną wprowadzone w konsoli Google Play. Posiadacze aplikacji opublikowanych w HUAWEI AppGallery nie muszą się specjalnie zastanawiać, gdyż ta platforma jest oparta o AOSP (Android Open Source Project) i jako taka nie podlega zmianom i wymaganiom wprowadzanym przez Google w usługach i serwisach tej firmy.

Największe zmiany w systemie w wersji 11 dotyczą opcji prywatności i uzyskiwania uprawnień od użytkownika. Lista tzw. uprawnień wrażliwych, na której dotychczas były telefon, SMS i czujniki związane z kondycją fizyczną i zdrowiem użytkownika, została rozszerzona o uprawnienia do lokalizacji w tle. To oznacza, że na lokalizację w tle trzeba uzyskać dodatkowe pozwolenie od użytkownika. Użytkownicy mogą teraz taże w dowolnej chwili przyznać lub cofnąć konkretne uprawnienie dla poszczególnych aplikacji. Jeśli zatem wasza aplikacja korzysta z lokalizacji w tle lub kilku odrębnych uprawnień, warto pamiętać aby przygotować ją na możliwość wycofania dowolnego uprawnienia w każdej chwili (dodać obsługę zmiany uprawnienia w każdym momencie, jeśli w kodzie aplikacji nie jest to obsługiwane – co wciąż się zdarza zwłaszcza w kodzie, który został przygotowany dla wcześniejszych wersji Androida i nie był od dłuższego czasu aktualizowany).
Pozostałe zmiany należą do kategorii kosmetycznych i optymalizacyjnych – drobne korekty w wyglądzie (niewielkie), uporządkowanie belki systemowej, porządki w szufladce ustawień, estetyczne poprawki w powiadomieniach itp.

Mając aplikację na Androida zawsze trzeba zwracać uwagę na tzw. target, czyli wersję API, na którym aplikacja jest oparta. Obecnie aby opublikować aplikację lub wydać aktualizację w Google Play wymagany jest target 29, czyli aplikacja musi być dostosowana do Androida 10. Nowa wersja Androida ma target 30, jednak nie zmienia wymagań targetu minimalnego – nadal jest to 29. Nie dostrzegliśmy także innych niekompatybilności, zatem jeśli wasza aplikacja jest targetowana numerem 29 to raczej nie musicie się niczym martwić, a jeśli macie aplikację targetowaną niższym API i tak musicie ją dostosować do targetu 29 jeśli chcecie opublikować aktualizację. Biorąc jednak pod uwagę kolejne zmiany wprowadzane w opcjach prywatności systemu w wersji 11 spodziewamy się, że z czasem pojawią się nowe wymagania. Trudno na etapie dość wczesnej jeszcze wersji beta systemu stwierdzić, czy będą wymagane zmiany w samych aplikacjach, tak jak miało to miejsce przed rokiem przy okazji przejścia na Androida 10, czy też może raczej zmiany będą dotyczyły tylko konsoli Google Play, niemniej jednak jeśli jesteście właścicielami konta w Google Play warto zachowywać czujność w tej kwestii i śledzić kolejne informacje publikowane przez Google.

 

Wsparcie z FOSA

„Wsparcie w Gdańsku!” to pierwsza tego typu aplikacja w Polsce – nie tylko z nazwy, ale i realnie funkcjonująca na rzecz wsparcia osób z zaburzeniami psychicznymi. Realnie, gdyż po drugiej stronie ekranu smartfonów z Androidem, na których działa ten program, stoją realni ludzie – specjaliści z fundacji FOSA, od wielu lat zajmujący się pracą z osobami doświadczającymi kryzysów i trudności natury psychicznej. Skrót FOSA rozwija się jako Fundacja Oparcia Społecznego Aleksandry, a możliwość uczestniczenia w projekcie finansowanym przez Miasto Gdańsk, mającym na celu zapewnić realną pomoc mieszkańcom miasta borykającym się z problemami natury psychicznej, była dla nas i prawdziwą radością i jednocześnie ciekawą przygodą.

Samo projektowanie aplikacji od strony czysto programistycznej niczym nie różniło się oczywiście od programowania innych aplikacji – lubimy swoją pracę więc zawsze wykonujemy ją z pełnym zaangażowaniem – jednak od strony merytorycznej to już zupełnie inna historia. Fascynujące było obserwowanie jak bardzo zwykły program na Androida, w rękach doświadczonych psychologów, z narzędzia po prostu pomocnego i praktycznego – realizującego swoje funkcje – potrafi zmienić się w narzędzie przyjazne – narzędzie komunikujące się z użytkownikiem językiem dostosowanym do potrzeb grupy użytkowników, do której jest kierowane. Dotychczas z profesjonalnej pomocy w układaniu komunikatów, czy projektowaniu komunikacji wizualnej korzystaliśmy głównie podczas projektowania aplikacji dla dzieci, co wydaje się oczywiste. Tym razem mieliśmy okazję przyjrzeć się podobnej pracy wykonywanej podczas projektowania aplikacji przeznaczonej głównie dla dorosłego odbiorcy. Zaskakujące jak bardzo standardowe alerty, czy komunikaty, do których wszyscy jesteśmy przyzwyczajeni w oprogramowaniu wszelkiego typu, mogą różnić się, gdy są ściśle kierowane do określonej grupy ludzi. Wychodzi na to, że słowa mają znaczenie.

 

 

Jaką technologię na siebie włożyć?

Styczeń sprzyja wszelkiego rodzaju podsumowaniom i zestawieniom. My postanowiliśmy przyjrzeć się rynkowi elektronicznych urządzeń, które można na siebie założyć, czyli tzw. wearables. Skłoniły nas do tego publikowane w 2019 roku niezależne raporty Canalys i IDG, analizujące ten rynek. Raporty obu firm analitycznych różnią się podawanymi liczbami, jednak jedno je łączy – na pierwszy rzut oka mają wydźwięk entuzjastyczny – rynek urządzeń wearables, po lekkiej zadyszce w roku 2018, w roku 2019 rósł jak na drożdżach o blisko 100% rok do roku. Diabeł tkwi jednak w szczegółach – do kategorii produktów wearables zaliczają się nie tylko zegarki, opaski fitness itp. ale także słuchawki – to głównie ich sprzedaż wygenerowała tak znaczący wzrost. Kategorie produktów takich, jak zegarki, czy opaski fitness też rosną – uśredniając o ok. 40% w stosunku rok do roku – jednak znacznie mniej dynamicznie. Przyjmując uśrednione wartości z zestawień obu domów analitycznych, na światowym rynku sprzedano blisko 180 milionów urządzeń typu wearables. Z czego 48% to słuchawki, 23% opaski fitness, 21% zegarki. 8% stanowiły produkty z kategorii „inne”. Światowym liderem sprzedaży wearables jest Apple – 35%, na drugim miejscu Xiaomi – 14,6%, trzecią lokatę zajmuje Samsung – 9,8%, czwartą Huawei – 8,4%, piątą Fibit – 4,1%, a inni producenci stanowią pozostałe 28,1%.
Na rynku polskim sytuacja jest zupełnie inna – najwięcej do powiedzenia mają firmy oferujące produkty zdecydowanie tańsze od Apple i Samsunga. Liderem polskiego rynku wearables jest Huawei – 32%, goni go Xiaomi – 26%, trzeci stopień podium należy do Samsunga – 22%, a Apple znalazło się na miejscu czwartym – 14%. Pozostałe 6% to producenci „inni”.

Statystyki i analizy swoją drogą, lecz nas z całej tej kategorii produktów interesują najbardziej dwa: zegarki i opaski fitness, jako że są to urządzenia pozwalające na opracowywanie użytecznych aplikacji. Biorąc pod uwagę strukturę sprzedaży widać wyraźnie, że rynek urządzeń tego typu dojrzał. Notuje niezbyt spektakularny, jednak stabilny wzrost, co oznacza, że tam, gdzie jest to zasadne, aplikacja pracująca na nadgarstku użytkownika powinna być ujmowana w planie produkcji oprogramowania, jako wartościowe uzupełnienie „workflow” lub możliwy kanał dotarcia. Na pewno w procesie projektowania środowiska programowego nie warto brać pod uwagę aplikacji na urządzenia ubieralne z tzw. powodów prestiżowych, czy w celach czysto marketingowych – biorąc pod uwagę strukturę rynku, zlecanie produkcji aplikacji na zegarki w takim wypadku byłoby wyłącznie sztuką dla sztuki. Reszta scenariuszy zależy od analizy przypadku. W sytuacjach, gdy ma to uzasadnienie z użytkowego punktu widzenia, wearables powinny być włączane w projekt.

Należy jednak wziąć pod uwagę, że samo planowanie w najbliższym czasie będzie trudne z powodu obarczenia procesu jedną dużą niewiadomą. Rynek wearables, w który ewentualnie warto inwestować, od strony programowej obejmuje trzy główne systemy operacyjne – watchOS (Apple), Tizen (Samsung) i WearOS (Google). O ile pozycja pierwszych dwóch jest stabilna z tendencją wyraźnie wzrostową (razem pokrywają blisko 50% rynku), o tyle sytuacja z WearOS jest zastanawiająca. Google najwyraźniej ma poważny problem z wypromowaniem swojego systemu – obecnie korzystają z niego po części Huawei i Xiaomi, rzadko Samsung, a jednym z największych producentów wykorzystujących system Google jest Fossil – nie ujęty nawet w raportach Canalys i IDG. Sytuacja WearOS jest zatem niepewna. Czy niedawne przejęcie firmy Fibit przez Google coś tutaj zmieni? Czas pokaże.