Pracując nad jednym z naszych nowych projektów zetknęliśmy się z pojęciem WCAG 2.0. – specyfikacją przygotowaną przez agendę ONZ, dotyczącą dostępności strony www dla osób niepełnosprawnych. Idealnie potwierdza ona naszą tezę – łatwo, w pogoni za atrakcyjnością wizualną i multimedialną serwisu, na własne życzenie, ograniczyć dostępność i użyteczność strony www dla szerokiej grupy odbiorców.
WCAG 2.0. to instrukcja dla webdesignerów, opracowana przez agendę Organizacji Narodów Zjednoczonych UNDP, dotycząca dostępności strony www dla osób niepełnosprawnych z rozmaitymi dysfunkcjami. Co z tego, że strona www gra, wyświetla kolorowe animacje, pokazuje filmy i graficznie jest piękna, skoro nie odczyta jej syntezator mowy używany przez osoby niedowidzące i niewidome, kontrasty tekstu i czcionki są zbyt małe, by stronę www odczytali ludzie o słabym wzroku, przekaz dźwiękowy jest niedostępny dla osób niesłyszących i słabosłyszących, a użytkownicy nie mogący posługiwać się myszką i korzystający jedynie z klawiatury nie są w stanie przełączać się pomiędzy pozycjami menu? Taka strona po prostu traci dużą ilość odbiorców. Podobnie, jak strona w technologii Flash nie pozycjonuje się w Google! Z tego wynika, że umieszczanie animacji i dźwięku w kontencie strony zawsze powinno być dokładnie przemyślaną decyzją, a korzyści większe, niż ewentualne straty. Czy to oznacza, że mamy rezygnować z multimediów na stronie? Absolutnie nie – dla treści multimedialnych można znaleźć miejsce w tle lub umieścić je tak w kontencie, aby nie ograniczały nawigacji.
